ahmetturkan.gen.tr

İnsandan insana fark vardır. Müslümandan Müslümana da fark vardır. Sufiden sufiye de fark vardır.İnsanı insanlıktan, Müslümanı Müslümanlıktan, sufiyi sufilikten çıkarmaz, ama bazı davranışlar olur ki “Bu olmadı, yakışmadı” deriz.Ya da, bazı davranışlar sergilenir ki, imreniriz, “Muhteşem, emsalsiz, ne güzel” deriz, dudak ısırırız, güzelliğine hayran oluruz. Farklı kılar o davranış o insanı başkalarından... Hayranlık uyandırır.Zarâfet böyle bir şey.Normali aşan bir davranış güzelliği.Tortularından süzülmüş bir kişiliğin işareti.Bir tür edinilmiş asalet hali.İslam, insanı alır, süze süze, o davranış güzelliğine getirmek ister.Kelime-i şehadetle girildiğinde, aslında İslam dairesine girilmiş olur. Ama İslam onunla sınırlı değildir. İslam bir seyrü süluktur. “En

Yunus Emre: "Erenlerin sohbeti artırır marifeti Cahilleri sohbetten her dem suresim gelir" der.Gerçekten böyledir. Koca Yunus'un bu sözü bir ayet mealini getirir insanın aklına: "Ve a'rız anilcahilin" (Cahillerden kaçınız.)
 
Erenler zincirinin serhalkası olan Abdülkadir Geylânî kendi işgal ettiği manevi makamı idrak ederek: "Ben bu dereceye ne ilmimin yüceliğiyle ne de gece kıldığım namazlar ve gündüz tuttuğum oruçlarla eriştim. Ben bu mertebeye sıdk (dürüstlük), kerem (eli açıklık), tevazu (alçak gönüllülük) ile ulaştım" diyor.İnsan, bu hikmetli sözler karşısında, istemese bile, düşünceye dalarak, anlamlarını içine sindirmeye çalışmalıdır.Peki öyle ise, herkesin kerem ve ihsanı biribirine denk midir? Veya herkes, bu sözden aynı şeyi mi anlamalıdır?