ahmetturkan.gen.tr

Bâyezid-i Bestami (k.s.) Hazretleri, bir hac dönüşünde hazırlık yaparak Anadoluya doğru yola çıktı. Günlerce gittikten sonra bir Rahip ile karşılaştı. Rahip, Bâyezid-i Bestami Hazretlerinin elini tutup evine misafir götürdü. Evinde ona bir oda verdi. Bâyezid-i Bestami Hz. kendisine ayrılan bu odada ibadete başladı ve kalbini ALLAH’ ü Teala’ya çevirdi. Rahip hergün onun yiyeceğini sabah akşam getirip önüne koyardı. Bu hal bir ay devam etti. Bâyezid-i Bestami Hz. daha sonra nefsine dönerek ;
“Ey nefs! Seni kırmak istiyorum, fakat sen o kadar kötüsünki kırılmıyorsun” dediği sırada rahip içeri girdi ve;
-”İsmin nedir?” diye sordu. O da;
-”Bâyezid” cevabını verdi. Rahip;
-Ne güzel adamsın, keşke Mesih’in kulu olmuş olsaydın!” deyince, bu sözler Bâyezid-i Bestami Hz.lerine çok ağır geldi. Bunun üzerine evi terketmek isterken rahip;

Doktor, felçli hastasının ayaklarını gıdıkladığında tepki vermiyorsa, hafif sivri uçlu bir aletle acıtmaya gidiyor.
Eğer hasta tepki verirse doktor seviniyor, tepki vermiyorsa üzülüyor ve işinin daha zor olduğuna karar veriyor.
Suçlu suçüstü yakalandığında hakim karşısında "Pişmanım" diyorsa hakim cezayı verirken bile suçluya merhamet duygusuyla bakıyor.
Güvenlik güçlerine yakalanmayan suçlu kendi iç dünyasında yaptığından hoşnut değilse bu suçlardan vazgeçmesi mümkündür.
Ama hani "Merd-i Kıpti, şecaat arz ederken sirkatin söyler" diye bir atasözümüz vardır.