ahmetturkan.gen.tr

Ebu'd- Derda niçin ağlıyor? Cübeyr bin Nüfeyr şöyle anlatıyor: Kıbrıs adası fethedildiğinde ahalisi başka başka yerlere gönderilerek birbirlerinden ayrılmaya başlandı. Bu yüzden insanlardan bir kısmı ağlaşıyordu. O sırada Ebu'd-Derdâ'yı gördüm. Tek başına bir köşeye oturmuş ağlıyordu.
 
Yanına vararak: "Ey Ebu'd-Derdâ! Allah'ın İslâm'ı ve Müslümanları aziz kıldığı böyle bir günde niçin ağladığını öğrenebilir miyim?" dedim.
 
Bunun üzerine şunları söyledi: "Allah iyiliğini versin ey Câbir! Allah katında kendi emirlerini terk edenlerin zerre kadar bir kıymetleri yoktur. Bunlar saltanat sahibi güçlü bir milletti ve herkese galip geliyorlardı. Allah'ın emirlerini terk ettiklerinden dolayı işte gördüğün acıklı duruma düşmüşlerdir" [Ebu Nuaym]
 
Taberi Tarihi'nde geçen bir başka rivayet de şöyledir: "Allah'ın emirlerini terk ettiklerinden dolayı onlara içki ve küfür musallat edilmiştir. Kendisine küfür ve içkinin musallat edildiği kavimler de Allah'ın kulluğundan uzaklaşırlar."
 

Dervişin biri, uzun ve yorucu bir yolculuktan sonra bir köye ulaşır. Karşısına çıkanlara, kendisine yardım edecek, yiyecek ve kalacak bir yer verecek biri olup olmadığını sorar.
 
Köylüler, kendilerinin de fakir olduklarını, evlerinin küçük olduğunu ve Şakir diye birinin çiftliğini tarif edip oraya gitmesini söylerler. Derviş yola koyulur, birkaç köylüye daha rastlar. Onların anlattıklarından, Şakir'in bölgenin en zengin kişilerinden biri olduğunu anlar. Bölgedeki ikinci zengin ise Haddad adında başka bir çiftlik sahibidir.
 
Derviş, Şakir'in çiftliğine varır. Çok iyi karşılanır, iyi misafir edilir, yer, içer, dinlenir. Şakir de ailesi de hem misavirperver hem gönlü geniş insanlardır. Yola koyulma zamanı gelip, derviş Şakir'e teşekkür ederken, 'Böyle zengin olduğun için hep şükret' der.