ahmetturkan.gen.tr

İLAHİLERİ DİLİMİZDEN DÜŞMEYEN Yemenli Allah dostu Veysel Karani,deve çobanlığı yaparak geçinirdi.Çobanlık yaparken bol bol namaz kılar,Cenab-ı Hakka dua ederdi.Allahü Teala,o namaz kılarken develerini gütmesi için bir melek vazifelendirmişti.

Tabiinin büyük alim ve velilerinden Rebi bin Haysem,Veysel Karaniyi ziyarete gitmişti.Yanina vardığında sabah namazını kılıyordu.Tesbihatını bitirmesini bekledi.

Veysel Karani, kuşluğa kadar tesbih,zikir ve dua ile meşgul oldu.Daha sonra kalktı, kuşluk namazını kıldı.Öğle vakti girdi, öğleyi kıldı.Tam üç gün namazı bırakıpta dışarı çıkmadı.Yemedi, uyumadı.Dördüncü gece olunca uykusu gelmişti.Derhal münacaata başladı:

-Ya Rabbi!Çok uyuyan gözden,çok yiyen karından sana sığınırım, dedi ve ibadetlerine devem etti.

Üç gün boyunca sabırla görüşmeyi bekleyen Rebi bin Haysem:

-Bana bu yeter, dedi ve görüşmeden kalkıp gitti...

Veysel Karani, geceleri hiç uyumazdı.

Bir gece:

-Bu gece kıyam gecesidir.

Diğer gece:

-bu gece rukü gecesidir.

Öbür gece:

-Bu gece secde gecesidir dedi.Bir geceyi ayakta, bir geceyi ruküda, bir başka geceyi de secdede ibadetle geçirdi.

-Ey Üveys, bu kadar uzun geceyi secdede germeye nasıl dayanıyorsun, dediklerinde şu ibretli cevabı vermişti:

-Secdede, sabah oluda ben hala bir kere Sübhane Rabbiel Ala diyemem.Halbuki üç tesbih sünnettir.Bunu yapamamamın sebebi, meleklerin ibadetini yapmak istemememdir.Buna ise gücüm yetmiyor

Yine bir gün kendisine:

-Namazda huşu nedir? diye sorduklarında:

-Namazdaykenböğrüne iğne batırılsa, duymamaktır, demişti.

Allahım inşallah bizlerede böylesine ihlaslı namaz kılmak nasip eder.