Halil Cibran’ın “Deli” kitabını çok severim. Cep kitabımdır. Ebatları ufak olduğu için yanımda taşımaktan ve trafikte üç-beş satır okumaktan zevk alırım. Aşağıdaki kısa meseldeki ironiye dikkat çekmek isterim. Çok defa sizin gördüğünüzü göremeyenlerin ya taarruzlarına yahut alaylarına maruz kalırsınız. Basiretli oluşunuza bakmazlar. Hatta bu öngörünüzü en kısa zamanda size de unuttururular.
Bir gün göz dedi ki, “Bu vadilerin ötesinde mavi sisle örtülü bir dağ görüyorum. Ne güzel değil mi?”
Kulak dinledi ve bir süre dinledikten sonra dedi ki, “Fakat dağ nerde? Onu işitemiyorum.”
Sonra El konuşup dedi ki, “Ona dokunup hissetmek için boş yere uğraşıp duruyorum ama dağı bulamıyorum.”
Ve Burun dedi ki, “Dağ yok, kokusunu alamıyorum.”
Sonra Göz başka tarafa döndü ve diğerleri aralarında Göz’ün garip hayali hakkında konuşmaya başladılar. Ve dediler ki, “Göz’e bir şeyler olmuş olmalı.”
Kitabın İngilizcesine bu linkten ulaşılabilir, hikâyenin İngilizcesi de aşağıda görülebilir: KAYNAK : http://pazar-lamaca.blogspot.com/2007/01/gzn-bir-sorunu-olmal.html
The Eye
Said the Eye one day, “I see beyond these valleys a mountain veiled with blue mist. Is it not beautiful?”
The Ear listened, and after listening intently awhile, said, “But where is any mountain? I do not hear it.”
Then the Hand spoke and said, “I am trying in vain to feel it or touch it, and I can find no mountain.”
And the Nose said, “There is no mountain, I cannot smell it.”
Then the Eye turned the other way, and they all began to talk together about the Eye's strange delusion. And they said, “Something must be the matter with the Eye.”
