Evin kapısı vurulduğunda , yaşlı kadın güçsüz bacaklarıyla hole doğru ilerledi.Gelenler oğlunun asker arkadaşlarıydı.
Her ikisi de elini öptükten sonra, uzun boylu olanı :
- Pek fazla vaktimiz yok anacığım, dedi.Bir kaç saat izin koparıp
hayır duanı almayı istedik.
Kadın , büyük bir telaşla :
- Olmaz öyle şey , diye atıldı.Bir şeyler yedirmeden sizi
bırakır mıyım hiç? Yaşlı kadın bu sözleri , eşinin ve oğlunun
sağlığındaki günlerin vermiş olduğu alışkanlıkla bir çırpıda söylemiş,
fakat işin nereye varacağını düşünememişti.Diğer asker
saatine baktıktan sonra :
Peki anacığım, diye karşılık verdi.Karnımız tok ama , yine de
ikişer yumurta kırarsan yeriz.
Esasında delikanlı , kadına bir zahmet vermemek için böyle
demiş ve bahçede de tavukları gördüğünden, işi en basit
şekliyle geçiştirmek istemişti.Onların son günlerinde sadece iki yumurta
yaptığını ve evdede başka bir şey
bulunmadığını nereden bilecekti ?
Yaşlı kadın mutfağa doğru yönelirken ,şimdi yan odada oturan gençlerle
birlikte askerlik yaptığı sırada, vatan hainleri tarafından şehit edilen yavrusunu
düşünüyordu.O da arkadaşları gibi,sahanda yapılan yumurtayı
ne kadar çok severdi?
Kadın titrek elleriyle yumurtaları kırmaya çalışırken ister
istemez üzülüyor ve misafirlerine , fakirliğini hissettirmemenin
çarelerini arıyordu.İyi ama çocuklar ikişer yumurta dedikleri
halde , tabaklarında sadece birer yumurta gördüklerinde ne
olacaktı? Yaşlı kadın , dafa fazla bir şey düşünemedi.Ve acizliğinin
verdiği tevekkülle yumurtaları alıp kırdığında , nurlu yüzü
sevinç gözyaşlarıyla ıslandı.
Her iki yumurta da çift sarılı çıkmıştı.
