Kendini sevdirmek istersen bütün ihvanına
Dikkat eyle meclisin âdâbına, erkânına
 
Ekşi çehreyle oturma, verme sıklet bezme sen.
Tatlı dilli ol, güler yüz göster, olma dilşiken
 
Sözlerin olsun zarîfâne fakat çok söyleme
Söz güherdir kadrini bil, boş yere sarfeyleme
 
Anlatırken parmağınla dürtme halkı elhazer
Zor ile dinletme kendin, olma gayre derdiser
 
Bahse katma kendine ait ise bir iş hele
Sözde ısrar ü inat etme çıkarma velvele
 
Olsa da gâhî lâtife pek latif olmak gerek
Hasılı mecliste bir âdem zarîf olmak gerek
 
Tıflu bedhular gibi burnun karıştırma sakın
Senden ikrah etmesin huzzâr âdabın takın
 
Ellerinle oynama, çatlatma sen parmakların
Böyledir de’bü edeb tenhâda kes tırnakların
 
El yanında kurcalar mı dişlerini bir nikhu
Sümkürüp aksırma ol ihvan içinde rûberû
 
Gizli gizli söyleşüp îmâ, işâret eylemez
Kendi temkinini bilen izhâru hiffet eylemez
 
Sen mülâkî olduğun senden büyükse hürmet et
Lâubâlî olma, bak senden küçükse şefkat et.
 
Yok yere şâyânı nefret etme, sevdir kendini
Nûr-u aynım dinle Sâdî’nin bu nushu pendini.
 
Muallim Sadi Bey